پاسخ به سوالاتی متداول پیرامون گوساله

براساس مطالعات صورت گرفته گوساله ها باید از زمان تولد تا از شیرگیری در 56 تا 60 روزگی، وزنش را دو برابر نماید. به عنوان مثال گوساله هلشتاین با 8/40 کیلوگرم در زمان تولد باید در 56 روزگی، به وزن 6/81 کیلوگرم برسد و متوسط افزایش وزن روزانه 730 گرم د ر روز داشته باشد. تخمین زده شده تغذیه 820 گرم تا 14/1  کیلوگرم ماده خشک شیر (6 تا 8 لیتر شیر) در روز به گوساله ها  امکان رسیدن به وزن هدف را می دهد. تغذیه سنتی و قدیمی شیر (8 تا 10 درصد وزن بدن) امکان رسیدن به این وزن را غیر ممکن می سازد.

جایگزین های شیر (شیر خشک)، شیر کامل و شیر گاوهای بیمارستان خوراک مایع در گوساله های شیری را تشکیل می دهد. محتوای مواد مغذی خوراک مایع باید با میزان رشد مطلوب گوساله مطابق باشد و به طور ثابت تغذیه شود تا احتمال ناراحتی های گوارشی را به حداقل رسانده و برای تغذیه شرایط آب و هوایی گرم و یا سرد تصحیح شود.برای 2 تا 3 هفته ابتدایی زندگی، آنزیم های گوارشی گوساله ناکارآمد هستند یا قادر به هضم پروتئین ها و پلی ساکاریدهای غیر شیر مانند نشاسته نیستند بنابراین پروتئین های غیرشیری نباید به گوساله ها داده شود.

برای اینکه  گوساله ها  هر چه زودتر خوراک مصرف کنند،  خوراک آغازین باید از سه روزگی در اختیار  گوساله تازه‌ متولدشده قرار داده شود. نحوه ارائه و فرمول بر خوش‌خوراکی خوراک آغازین تاثیر گذار است .خوراک آغازین تازه در مقادیری که مقدار محدودی پسماند باقی گذارد باید به‌طور روزانه ارائه شود. استفاده از خوراک آغازین بافت‌دار فرموله شده همراه با اجزای خوراکی به راحتی تخمیر پذیر، مصرف خوراک را در گوساله های شیری بهبود می‌بخشد.

آب به‌عنوان یک ماده مغذی ضروری برای گوساله هایی که خارج از محدوده دمای بحرانی نگهداری می‌شوند یا با شیر حاوی مواد جامد بالا تغذیه می‌شوند و یا در هنگام اسهال بسیار مهم است. احتیاج به آب حتی در زمان تولد تنها از طریق خوراک مایع یا همان شیر مهیا نمی‌شود. آب از سه روزگی یا از بدو تولد باید برای  گوساله مهیا  شود تا به‌طور ایده‌آل در هر زمان در دسترس باشد. در شرایط دماهای سرد که دسترسی به آب محدود می‌شود باید دو بار در روز آب گرم تامین شود.

جایگاه نگهداری می‌تواند اثر مهمی بر سلامت و عملکرد گوساله‌های شیری داشته باشد با دور نمودن گوساله از جایگاه زایشگاه در کمتر از ده دقیقه بعد از تولد ،گوساله باید در باکس‌های نگهداری قرار گیرند که،  دارای شرایطی مانند جایگاه مسقف،  بستر پاکیزه به‌منظور ایجاد حالت آشیانه‌ای و شرایط مناسب برای به حداقل رساندن استرس گرمایی و نیز فضای فیزیکی که گوساله بتواند رفتارهای عادی خود را بروز دهد باشد. از تولد تا از شیرگیری، گوساله‌ها تقریباً هفتاد و پنج درصد از روز را به دراز کشیدن می‌گذرانند پس مدیریت بهتر در به حداقل رساندن انتقال عوامل بیماری‌زا از راه دهان- مدفوع که موجب اسهال می‌شود بسیار مهم است.

عمق بستر، گوساله را از ارگانیسم‌های موجود در مدفوع دور می‌نماید علاوه‌برآن راحتی بیشتری برای گوساله مهیا می‌کند. حالت آشیانه ای کافی در بسترهایی با عمق کافی رخ می‌دهد و هنگامی‌که گوساله دراز کشیده‌است باید بالاتر از پاها به‌طوری‌که کاملاً آن‌ها را بپوشاند قرار گیرد. هنگامی‌که دما زیر 7/12 درجه سانتی‌گراد است کاه از بسترهای مطلوب برای گوساله‌های جوان به شمار می‌آید. انواع  دیگر بستر زمانی‌که گوساله در منطقه دمایی خنثی هستند می‌تواند مناسب باشد، اما بستر با بافت ریزتر، احتمال بیشتری برای باقی ماندن مدفوع و ادرار دارد و بنابراین جمعیت باکتریایی بستر سریع‌تر تکثیر می‌یابند.  بسترهایی با بافت ریز مانند ماسه و ذرات گرانیت کثیف‌تر هستند و نسبت‌به بسترهایی با بافت زبرتر  مثل کاه گندم بلند و خاک‌اره با اسهال بیشتر در گوساله ها در  ارتباط هستند.

از تولد تا دو ماهگی، حداقل فضای توصیه‌شده برای باکس‌های انفرادی گوساله‌ها 3 مترمربع می‌باشد و باید 15 درصد باکس بیشتری نسبت‌به تعداد گوساله در زمان حداکثر اشغال باکس‌ها در نظر گرفته شود، تا زمان کافی برای تمیز نمودن ، ضدعفونی و استراحت بین اختصاص نمودن گوساله‌ها به باکس‌ها وجود داشته باشد.