تهیه بهترین غذای مرغداری یعنی شما به تغذیه جوجه ها اهمیت داده اید و این به مفهوم ایجاد بستر مناسبی برای بهترین عملکرد و سلامتی مرغ ها و جوجه ها است. شما می توانید به روش های مختلفی برای مرغداری خود، خوراک طیور تهیه کنید. همه ما می دانیم که بخش مهمی از پرورش جوجه ها، تغذیه صحیح آنها است؛ تغذیه، هزینه اصلی تولید و پرورش مرغ و جوجه ها را شامل می شود.
قطعاً تغذیه خوب، در عملکرد پرنده و فرآورده های آن منعکس می شود. اما در این میان، پرداختن به این موضوع که بهترین غذای مرغداری چیست و چه ویژگی هایی باید داشته باشد، اهمیت بیشتری دارد. چه بسا اگر خوراک مرغداری ها، ارزش تغذیه ای لازم را نداشته باشد، ممکن است سلامتی پرندگان به خطر بیوفتد.
گزینه های تغذیه ای برای غذای مرغداری
راحت ترین راه برای تغذیه جوجه ها، استفاده از جیره های پلیت شده است؛ چه برای پرندگانی که در داخل قفس ها هستند و چه برای آنهایی که در فضای مرغداری در حال تحرک هستند، بهترین غذای مرغداری فرآهم می شود. اکثر رژیم غذایی در مرغداری ها حاوی ذرت برای تامین انرژی، کنجاله سویا برای تأمین پروتئین و مکمل های ویتامین و مواد معدنی هستند. جیره غذایی برای مرغداری که به صورت تجاری تولید می شوند، اغلب حاوی آنتی بیوتیک و آرسنیک برای ارتقای سلامت و بهبود رشد پرندگان هستند؛ کوکسیدیواستات (coccidiostats) برای مبارزه با کوکسیدیوز (coccidiosis) و گاهی هم مهارکننده های کپک در انواع غذای مرغداری ها در روش تجاری یافت می شوند. برای مطالعه بیشتر به سایت گروه همگام مراجعه نمایید!
در صنعت، خوراک پرورش طیور، به شکل پلیت تولید می شود تا پرنده بتواند در یک زمان، مقدار بیشتری غذا بخورد. جوجه ها برای وعده های غذایی کوچک تر، مرتباً به محل غذا روی می آورند چون به انرژی بیشتری نیاز دارند. پلیت کردن خوراک، مقدار انرژی مورد نیاز برای تغذیه پرنده را کاهش می دهد. اگر پرنده ها از رژیم غذایی فیبری استفاده می کنند، دانه هایی مانند پوسته صدف به غذای مرغداری ها اضافه می شود تا به آسیاب کردن غذای درشت در سنگدان مرغ ها کمک کند. بسته به مرحله تولید، اغلب از جیره های مختلف استفاده می شود.
جیره های اولیه در مرغداری ها دارای مقادیر پروتئین بالاتری هستند؛ که یک ماده غذایی گران قیمت است. با این حال، جیره ها می توانند پروتئین کمتری داشته باشند، زیرا پرندگان مسن تر، نیاز کمتری به این خوراک دارند. در رژیم غذایی جوجه ها در مراحل اولیه رشد، حدود 24 درصد پروتئین وجود دارد؛ این مقدار در دوره رشد، 20 درصد پروتئین و در رژیم غذایی مکمل، 18 درصد پروتئین است.
رژیم های دوره ای به طور کلی، حدود 16 درصد پروتئین دارند. غذای مرغداری ویژه برای جوجه های گوشتی و مرغ های تخم گذار نیز در دسترس است. غلات کامل را می توان به عنوان دانه ای نیز تهیه کرد. دسترسی به آب تمیز نیز بسیار مهم است. سطح کل مواد جامد محلول، بالاتر از مقدار 3000 ppm در آب می تواند در سلامت و رشد طیور اختلال ایجاد کند.
آیا می توان از مخلوط خوراک برای غذای مرغداری ها استفاده کرد؟
برخی از پرورش دهندگان طیور تصمیم می گیرند جیره غذایی پرندگان را با سایر مواد مغذی مخلوط کنند تا مطمئن شوند که فقط از مواد طبیعی استفاده شده است. مواد تشکیل دهنده خوراک طیور شامل کنسانتره، غنی از انرژی مانند ذرت، جو، گندم، جو، سورگوم و فرآورده های فرعی آسیاب شده می باشد. کنسانتره پروتئین شامل کنجاله سویا و سایر وعده های غذایی مانند دانه های روغنی (بادام زمینی، کنجد، گلرنگ، آفتابگردان و غیره)، کنجاله پنبه دانه، منابع پروتئین حیوانی (گوشت و پودر استخوان، آب پنیر خشک، پودر ماهی و غیره)، حبوبات غلات مانند لوبیا خشک و نخود مزرعه و یونجه است.
دانه ها معمولاً برای بهبود قابلیت هضم توسط مرغ ها، آسیاب می شوند. دانه های سویا باید قبل از تغذیه، گرم شوند؛ این کار معمولاً با اکسترود کردن یا برشته کردن انجام می شود. دانه های سویا معمولاً به شکل کنجاله سویا تغذیه می شوند؛ سویای کامل و برشته شده، سرشار از چربی است که انرژی مورد نیاز پرندگان را تامین می کند.
غذای مرغداری معمولاً حاوی کنجاله سویا است که محصول جانبی صنعت دانه های روغنی است. در صنعت، دانه های سویا را پوست کنده و به قطعات نازک (=ورقه ای) برش می دهند تا عملکرد حلال (=معمولاً هگزان، برای استخراج روغن ارزشمند از سویا) را بهبود ببخشد.
روغن های گیاهی مانند روغن سویا برای مصارف خوراکی و صنعتی استفاده می شود. سویا را به روش عملیات حرارتی، برشته می کنند تا یک مهارکننده را غیرفعال کند؛ در غیر این صورت، با هضم پروتئین در بدن حیوان تداخل ایجاد می کند. با این حال، جوجه ها را می توان با دانه های سویای استخراج نشده (=پرچرب) نیز تغذیه کرد. مزیت تغذیه با سویای استخراج نشده این است که هنوز حاوی روغنی است که چربی با انرژی بالا را برای پرنده فراهم می کند.
سویای استخراج نشده باید تحت عملیات حرارتی و بو دادن با حرارت خشک قرار گیرد؛ و سپس، قبل از مخلوط کردن در رژیم غذایی، آسیاب یا پوسته پوسته شود. از آنجایی که پروتئین به طور کلی یکی از گران ترین مواد غذایی است، این صنعت از جیرههای هدفمند استفاده می کند و با رشد پرندگان، میزان پروتئین را در غذای مرغداری کاهش میدهد (جوجهها با افزایش سن به پروتئین کمتری نیاز دارند).
نمک معدنی معمولاً به جیره طیور اضافه می شود، اما منابع دیگر نیز می توانند مواد معدنی را تامین کنند. مواد معدنی، اگرچه در گیاهان به مقدار زیاد وجود ندارد، اما در پودر ماهی و نوعی جلبک دریایی یافت می شود. پودر گوشت و استخوان، منبع بسیار خوبی از مواد معدنی به ویژه کلسیم و فسفر است و همچنین منبع خوبی از پروتئین می باشد. با این حال، اگر یک پرورش دهنده، مایل به استفاده از پودر گوشت و استخوان نباشد، می تواند دی کلسیم فسفات را جایگزین کند.
چرا تعادل در غذای مرغداری مهم است؟
برای دستیابی به مقادیر مناسب مواد مغذی، تعادل در غذای مرغداری در رژیمهای غذایی، به ویژه در مقیاس تجاری مهم است. اگر رژیم غذایی، صحیح و متعادل نباشد، پرندگان از بیماری های تغذیه ای رنج می برند. نیازهای غذایی طبق مراجع استاندارد، مقادیر پروتئین، انرژی (کربوهیدرات ها و چربی ها)، مواد معدنی و ویتامین ها را مشخص می کند. کیفیت پروتئین، مهم است زیرا از اسیدهای آمینه منفرد تشکیل شده است؛ برخی از اسیدهای آمینه برای سلامت پرنده، ضروری هستند.
مقدار مناسب مواد مغذی در غذای مرغداری، به نژاد، سن و نوع تولید بستگی دارد. برخی از پرورش دهندگان، غلات کامل را در غذای مرغداری استفاده می کنند. غلات کامل، قیمت کمتری نسبت به جیره با پروتئین بالا دارند و حتی می توان آنها را در مزرعه کشت کرد.
اهمیت غذای مرغداری گوشتی
تهیه غذای مرغداری گوشتی فرایند حساسی هست و باید در مراحل مختلف آن دقت زیادی لحاظ شود. مواد تشکیل دهنده غذای مرغداری گوشتی باید با ترکیب مناسب با یکدیگر مخلوط شوند تا تمام مواد مغذی مورد نیاز مرغ ها با آن تأمین شود. یک اشتباه ساده در فرمول می تواند هزینه تولید را افزایش دهد و برای تولید کننده بسیار گران تمام شود. بسیاری از مرغداران معتقدند که برای تهیه غذای مرغداری گوشتی باید درک کاملی از موارد زیر داشته باشید :
- مواد مغذی با توجه به سن و هدف پرورشی مرغ ها انتخاب شود
- نحوه فراوری و ترکیب غذای مرغداری گوشتی باید کاملا ارگانیک باشد
- براورد هزینه مواد اولیه و تشکیل دهنده غذای مرغداری گوشتی اهمیت زیادی دارد
مرغداران صنعتی معمولا برای تهیه غذای مرغداری گوشتی از متخصصان تغذیه ای و تجهیزات پیشرفته بهره می برند. در این کار باید به ترکیب صحیح مواد و مقدار انرژی و پروتئین آن بسیار دقت نمود. در صورتی که غذای دریافتی مرغ ها بیش از اندازه مقوی باشد، علاوه بر افزایش هزینه های تولید، مرغ ها دچار چاقی و بلوغ زود رس می شوند که به نوبه خود مشکلات زیادی به دنبال خواهد داشت. ضعیف بودن غذای مرغداری گوشتی نیز باعث سوء تغذیه و کاهش سرعت رشد و کاهش بازدهی تولید می شود.
غذای مرغداری گوشتی شامل چه مواردی است؟
مهم ترین موضوع در مورد غذای مرغداری گوشتی ترکیبات آن است. مواد تشکیل دهنده این مورد قدرت آن را تعیین می کند و می تواند نیازهای مختلف مرغ ها را برآورده سازد. معمولا در غذای مرغداری گوشتی درجه یک موارد زیر یافت می شود.
- پروتئین خام
رشد عضلات و شکل گیری بافت به پروتئین بستگی دارد. مرغ ها معمولا در ابتدا با جیره های پیش استارتر تغذیه می شوند که درصد پروتئین بالایی دارد. در ادامه وقتی مرغ ها به سن 2 هفتگی رسیدند، سطح پروتئین جیره آن ها کمی کاهش داده می شود. این یک اصول استاندارد در مورد پروتئین غذای مرغداری گوشتی است. به منظور تأمین پروتئین مورد نیار مرغ ها می توان از منابع گیاهی همچون کنجاله های سویا، گیاه کانولا، آفتابگردان، تخم پنبه و … استفاده نمود.
- انرژی
مرغ ها به صورت روزانه به مقدار معینی انرژی نیاز دارند. انرژی قابل متابولیسم با انرژی که جیره دارد، فرق می کند. چرا که بخشی از انرژی دفع می شود. بهترین منابع غذای مرغداری گوشتی پر انرژی برای تهیه دان مرغ شامل غلات پر مصرف همچون ذرت، گندم، جو، سبوس برنج و سبوس گندم، نرمه گندم و … هست. در مورد گندم شرایط کمی متفاوت است و باید شرایط وزنی هم در نظر گرفته شود.
- ریزمغذی ها
کمبود ویتامین ها در بدن مرغ ها باعث ایجاد بیماری شده و تلفات زیادی به بار می آورد. بنابراین غذای مرغداری گوشتی باید شامل ریزمغذی های مهم و انواع ویتامین های محلول در آب و یا محلول در چربی باشد. هر چند مرغ داران به صورت مرتب از انواع مولتی ویتامین ها در برنامه غذایی استفاده می کنند اما اطلاعات کافی در مورد نحوه یا مقدار استفاده ندارند و گاها این مورد مشکل ساز می شود.
- مواد معدنی
مهمترین مواد معدنی مورد نیاز مرغ ها در غذای مرغداری گوشتی شامل کلسیم، فسفر، سدیم، منیزیم، سولفور و حتی عناصر معدنی کم مصرف همچون ید، سلنیوم، آهن و … هست. از دی کلسیم فسفات مونو کلسیم فسفات و … می توان برای تأمین فسفر قابل هضم مورد نیاز مرغ ها استفاده کرد. منابع کلسیمی همچون کربنات کلسیم و یا پودر استخوان و پودر صدف دریایی و … نیز برای تأمین کلسیم مورد نیاز مرغ ها در تهیه غذای مرغداری گوشتی قابل استفاده هستند.
- سایر افزودنی ها
غذای مرغداری گوشتی باید شامل پودر گوشت و یا پودر ماهی و مرغ و … هم باشد که این منابع غذایی دارای اسید آمینه های خالص همچون متیونین، لایزین و … بوده که برای رشد مرغ ها بسیار مفید هست. همچنین بسیاری از کارخانه های تولید غذای مرغداری گوشتی از افزودنی هایی همچون رنگدانه ها، طعم دهنده ها، داروهای ضد کوکسیدیوز و ریز مغذی ها نیز استفاده می کنند.
هزینه غذای مرغداری گوشتی چقدر است؟
یک برنامه غذای مرغداری گوشتی بایستی به گونه ای تنظیم گردد که بتواند تمام نیازهای غذایی را در طی دوره های مختلف رشد تأمین و سبب راندمان تولید و سودآوری گردد و درعین حال از قیمت مناسبی برخوردار باشد. عمده ترین هزینه ها در بحث مرغ های گوشتی را غذای مناسب تشکیل می دهد. برای رسیدن به حداکثر پتانسیل، ترکیب مواد مغذی موجود در غذای مرغداری گوشتی بایستی مشخص گردد تا توازن صحیحی بین انرژی پروتئین، مواد معدنی و ویتامین برقرار باشد.
گزینش یک برنامه غذایی به اهداف پرورش بستگی دارد. به عنوان مثال تمرکز بر روی بالا بردن بازده اقتصادی یا حداکثر کیفیت اجزا لاشه در این انتخاب مؤثر است. بدین ترتیب نقش تعادل و توازن بر روی هزینه های غذای مرغداری گوشتی بسیار تأثیر گذار هستند.
همچنین هزینه غذای مرغداری گوشتی در دوره پایانی به دلیل بالا بودن میزان انرژی و نوع فرمولاسیون خوراک در مقایسه با ابتدای دوره بیشتر است که اگر این دوره پایانی به هر دلیلی طولانی تر گردد، در چنین شرایطی به خاطر بالا بودن هزینه های خوراک، نگهداری و پرورش مرغ ها ازنظر اقتصادی مقرون به صرفه نخواهد بود.
مهم ترین عوامل تأثیرگذار بر میزان مصرف غذای مرغداری گوشتی
همان گونه که اشاره کردیم باید توازن میان هزینه ها و تهیه غذای مرغداری گوشتی برقرار باشد. گاها به دلایلی مصرف غذای مرغداری گوشتی بیشتر برآوردها می شود که این موضوع تعادل اقتصادی را ازبین می برد. به همین دلیل باید عوامل تاثیرگذار بر افزایش غذای مرغداری گوشتی شناسایی شوند.
- عوامل فیزیولوژیکی
- سن و جنس
سن مرغ یکی از مهم ترین عوامل است که بر روی مقدار مصرف غذای مرغداری گوشتی مؤثر هست. مرغ ها در سنین ابتدایی رشد به دلیل بالا بودن میزان سوخت و ساز و سرعت رشد بیشتر در مقایسه با پایان دوره به میزان بیشتری از خوراک نیاز دارند؛ اما از آنجایی که جوجه در مقایسه با مرغ بالغ وزن کمتری دارد، میزان غذای مرغداری گوشتی که تغذیه می شود کمتر است.
- میزان فعالیت مرغ
هر چه مرغ دارای فعالیت و تحرک باشد، میزان بیشتری از انرژی را مصرف می کند که بدن برای تأمین این انرژی اضافی بایستی مقدار غذای مرغداری گوشتی بیشتری را مصرف نماید.
- عوامل محیطی
- دما
مرغ ها از دسته حیوانات خون گرم هستند و فاکتورهای محیطی همانند دما بر روی زندگی آن ها بسیار تأثیرگذار است. با افزایش سن و یا وزن مرغ، تولید حرارت هم افزایش می یابد. لذا بایستی به موازات آن دما را کاهش داد تا شیب حرارتی از سمت بدن مرغ به سمت محیط برقرار گردد. به همین دلیل دما از ابتدای دوره پرورش که حدود 33 درجه سانتی گراد است به تدریج کاهش می یابد تا به 18 الی 22 درجه سانتی گراد در انتهای دوره پرورش برسد.
زمانی که دمای محیط نگهداری مرغ پایین تر از مقادیر استاندارد باشد، مرغ از طریق فعالیت عضلانی، جدا شدن گرما از سطح بدن در اثر تماس با بستر، گرما را از دست می دهد و گرما وارد محیط می شود. در نتیجه دمای محیط هم افزایش می یابد و مرغ کمتر به غذای مرغداری گوشتی نیاز پیدا می کند تا خود را گرم کند.
نقش کلسیم در غذای مرغداری
کلسیم به عنوان مهم ترین و فراوان ترین عنصر معدنی در بدن، نقش مهمی بر عملکرد پرنده از جمله در رشد جوجه ها و تولید تخم مرغ دارد. میزان کلسیم موجود در غذای مرغداری نظیر ذرت، سویا و غیره قادر به تأمین کلسیم مورد نیاز مرغ ها نیست و نیاز به افزودن مکمل های کلسیمی به جیره حس می شود. مهم ترین منابع کلسیمی مورد استفاده در جیره طیور در شرایط کشور، صدف و کربنات کلسیم هستند.
البته منابع دیگری نظیر پودر استخوان هم به عنوان منبع کلسیمی وجود دارند. کلسیم مورد نیاز در غذای مرغداری باید به اندازه صحیح مصرف شود، کمبود کلسیم باعث تولید تخم های نطفه دار با پوسته های نامتعارف خواهد شد. همچنین مصرف بیش از حد کلسیم نیز باعث ضخیم شدن پوسته تخم مرغ خواهد شد.
این نوع تخم های نطفه دار برای جوجه کشی قابل استفاده نیستند. زیرا جوجه قادر به شکستن تخم نخواهد بود و در داخل آن خفه خواهد شد. میزان کلسیم پودر استخوان 28 و میزان فسفر آن 15 درصد است. اما به دلیل احتمال انتقال آلودگی، چندان مورد توجه مرغداران نیست و عمدتاٌ از صدف و یا از کربنات کلسیم برای تامین کلسیم مورد نیاز غذای مرغداری استفاده می نمایند. استفاده از منبع کربنات کلسیم به دلیل صرفه اقتصادی رایج تر است و استفاده از صدف در جیره نسبت به کربنات کلسیم مزیتی ندارد. اگر چه بعضی از محققین معتقد هستند که قابلیت دسترسی کلسیم موجود در صدف بیشتر از کربنات کلسیم است.
تاثیر ذرات کلسیم در جذب غذای مرغداری
گروه از محققین بر این باور هستند که اهمیت اندازه ذرات کلسیمی نسبت به نوع منبع کلسیمی بیشتر است. به این دلیل که هرچقدر اندازه ذرات منبع کلسیمی غذای مرغداری بیشتر باشد، زمان بیشتری در دستگاه گوارش پرنده باقی می مانند و در این صورت کلسیم بیشتری جذب شده و موجب ساخته شدن پوست مناسب در تخم ها می شود.
در مورد اندازه ذرات کلسیمی، بهتر است آن ها در دوره پرورش جوجه ها تا 2 میلی متر باشند. همچنین توجه داشته باشید که در ابتدای دوره پرورشی ذرات کلسیمی به قطر 1 میلی متر و با افزایش سن جوجه به تدریج اندازه ذرات افزایش یافته و به 2 میلی متر می رسد. در ابتدا تصور می شد که اندازه ذرات در غذای مرغداری اهمیت زیادی ندارد اما تحقیقات جدید به خوبی این موضوع را ثابت کرده اند که اندازه ذرات نقش مهم در ساخته شدن پوسته مستحکم دارد.
مرغ تخم گذار روزانه چقدر کلسیم نیاز دارد؟
به این نکته توجه داشته باشید که 97 درصد از پوسته تخم مرغ از کربنات کلسیم تشکیل شده است و مرغ هنگام تولید یک تخم 2 تا 3 گرم کلسیم مصرف می کند، پس تعیین کردن مقدار کلسیم که برای مرغ ها در غذای مرغداری لازم است، مهم می باشد. انجمن ملی تحقیقات، میزان کلسیم مورد نیاز مرغ های مولد را با مصرف کردن 100 گرم خوراک در روز، حدودا 4.5 درصد تعیین کرده اند.
در مورد مرغ های بومی که وزن کمتری دارند و تخم کمتری تولید می کنند، این مقدار کمتر است. در یکی از مطالعات انجام شده بر روی مرغ های بومی نشان داده شد که در حدود 3.5 درصد کلسیم در اواخر دوره تخم گذاری و 3 درصد در اوایل دوره باعث بهبود تولید تخم مرغ در مرغ های بومی می گردد. در مرغ های بومی افزایش مصرف کلسیم در غذای مرغداری همچنین با کاهش میزان تخم گذاری همراه بوده است.
استفاده از دی کلسیم فسفات
یکی دیگر از منابع کلسیمی، دی کلسیم فسفات است که به صورت مصنوعی تولید می شود و 23 درصد کلسیم و 17 درصد فسفات دارد. این ماده بیشتر به خاطر فسفر آن قابل توجه است که در حدود 85 درصد فسفر مورد نیاز غذای مرغداری توسط این ماده تامین می شود. این ماده هم به صورت پودر و هم به شکل گرانول به رنگ سفید بوده و بویی ندارد.
اگر بخواهید میزان کلسیم و فسفر غذای مرغداری در تعادل باشد و جذب کلسیم و فسفر به صورت موثری انجام گیرد، باید بین این دو عنصر نسبت مناسبی در جیره وجود داشته باشند. اهمیت فسفر در مرغ های تخمگذار بیشتر به متابولیسم کلسیم ربط دارد. زیرا فسفر و همچنین ویتامین d3 به جذب کلسیم در بدن کمک می کنند. جوجه ها زمانی حداکثر جذب کلسیم و فسفر را دارند که نسبت بین این دو عنصر در غذای مرغداری به صورت 2 قسمت کلسیم و یک قسمت فسفر باشد. در مرغ های تخمگذار بومی 7 قسمت کلسیم و 1 قسمت فسفر توصیه می شود.
مزایای کلسیم در غذای مرغداری
با وجود اینکه کربنات کلسیم ماده ای ارزان قیمت است اما تاثیرات چشمگیری در پرورش مرغ و طیور دارد. مزایای این ماده در غذای مرغداری عبارت است از:
- تامین کلسیم مورد نیاز بدن طیور
- جلوگیری از هدر رفت فسفر در جیره
- کاهش سوخت و ساز بدن و تقویت توده استخوانی
- کاهش دفع فسفر
نسبت کلسیم به فسفر در غذای مرغداری
کلسیم و فسفر باید به نسبت مناسب جذب بدن مرغ ها شوند. چون فسفر به جذب کلسیم کمک می کند. نسبت کلسیم به فسفر در تغذیه مرغ های تخمگذار 7 به 1 است. البته نسبت کلسیم به فسفر به نژاد مرغ هم بستگی دارد و برای برخی نژادها این نسبت بین 8 الی 12 به 1 خواهد بود. زمانی که در تغذیه مرغ از کلسیم اضافی استفاده می شود، مشکلات مربوط به پوسته ممکن است رخ دهد.
یعنی با وجود اینکه مرغ کلسیم بیشتری دریافت کرده ولی ممکن است تخم با پوسته معیوب بگذارد. متأسفانه بیشتر افراد با مشاهده این نوع تخم ها مشکل را در کمبود کلسیم می دانند و کلسیم بیشتری به تغذیه مرغ اضافه می کنند، در حالیکه این کلسیم اضافی وضعیت را بدتر می کند. کلسیم بیش از حد به صورت فسفات کلسیم از بدن طیور دفع می شود که این امر منجر به کمبود فسفر در بدن مرغ می شود. علائم کلسیم زیاد یا نامتعادل بودن کلسیم نسبت به فسفر در غذای مرغداری موارد زیر خواهد بود:
- وجود نقاط برجسته بر روی پوسته
- سفت شدن بیش از حد پوسته
- تخم مرغ با پوسته نرم یا بدون پوسته
- کاهش تخمگذاری
افزودن کلسیم به غذای مرغداری چه تاثیری روی قیمت دارد؟
همواره یکی از موضوعات مهم حول محور غذای مرغداری قیمت این محصول است. عوامل متعددی به شکل مستقیم و غیرمستقیم روی قیمت غذای مرغداری اثر می گذارند. افزودن کلسیم برخلاف تصور عامه، تاثیر به سزایی بر روی قیمت ندارد و تنها رنج کمی از تغییرات قیمتی را حاصل می شود. پس نگران قیمت غذای مرغداری با کلسیم بالا و نباشید و برای تقویت مرغ های خود سعی کنید نهاده هایی که خریداری می کنید، حتما میانگین متوسط کلسیم را دارا باشند.
ارسال نظر
نکته: HTML ترجمه نمی شود!