مدیریت خوراک

 Miller-Cushon و DeVries دریافتند که در مقادیر کم تر  خوراک دادن به گاو  ، رفتار انتخاب گری خوراک کاهش می یابد ، با این حال  ماده خشک مصرفی  نیز کاهش می یابد. در یک مطالعه میدانی توسط بچ و همکاران ، با 47 گله شیری با ژنتیک مشابه که از   TMRمشابه تغذیه می کردند ، دریافتند در گله هایی که به صورت دسترسی آزاد به خوراک  تغذیه می شوند، به طور متوسط تولید شیر  1.6 کیلوگرم در روز بیشتر بود. نتایج این کار و مواردی که قبلاً توضیح داده شد ، نشان می دهد که آخورها  باید به طور مداوم تحت نظارت قرار گیرند تا اطمینان حاصل شود که گاوها به طور مداوم به خوراک خود در هر دوره 24 ساعته دسترسی دارند. با مدیریت خوب و تصحیح  روزانه  در مقادیر خوراک موجود در آخور ، میزان پس آخور پایین به طور بالقوه قابل دستیابی است. با این حال ، در شرایطی که چنین سطح بالایی از مدیریت امکان پذیر نیست ، توصیه می شود با نرخ پس آخور بیشتر (حداقل  3 درصد پس آخور )) اطمینان حاصل شود که گاوها تا قبل از تحویل خوراک بعدی خود ، خوراک خود را  تمام نکنند. 

از آنجا که ارائه  TMR(خوراک مخلوط شده)  نقش مهمی در تحریک گاوها برای خوردن دارد ، دفعات تغذیه نیز  بر الگوهای رفتار تغذیه و در نتیجه بر سلامت و بهره وری گاو تأثیر می گذارد. تغذیه یکبار در روز خوراک مخلوط شده در مقابل  دو بار در روز ، منجر به  پیک  قابل توجهی در فعالیت تغذیه بلافاصله پس از تحویل خوراک می شود ، که . این امر ممکن است گاوها را مستعد ابتلا به  SARA (اسیدوز تحت بالینی) کند ، زیرا نوسانات روزانه زیادی در pH شکمبه وجود دارد. با این حال ، برای گاوهایی که بیش از یک بار در روز تغذیه می شوند ، در نهایت TMR خود را در طول روز به طور مساوی مصرف می کنند و کل زمان تغذیه آنها افزایش می یابد. 

 دفعات  خوراکدهی  دو بار در روز  یا بیشتر نسبت به تغذیه یکبار در روز  میزان انتخاب گری  خوراک را  کاهش می دهد  همچنین  الگوهای تغذیه ای با ثبات تر که از دفعات خوراک دهی  بیش از یک بار در روز ناشی می شود ممکن است به شکمبه سالم تر کمک کند  که نتیجه آن  بهبود چربی شیر ، قابلیت هضم فیبر و احتمالاً افزایش بازده است. 

هارت و همکارانش گزارش دادند که ماده خشک مصرفی  در گاوهای شیری با دفعات خوراک دهی  سه بار در روز (27.8 کیلوگرم در روز) در مقایسه با دو بار در روز (27.0 کیلوگرم در روز) و  یا یک بار در روز (27.4 کیلوگرم در روز) بیشترین میزان را داشت. در یک مطالعه میدانی در مورد گله های شیری کانادا  ، دفعات خوراک دهی  دو بار در روز در مقایسه با یک بار در روز  رفتار انتخاب گری را کاهش ، ماده خشک مصرفی   (11.4 کیلوگرم در روز) و تولید شیر   (12.0 کیلوگرم در روز) را افزایش داد. دسترسی خوب به خوراک تازه ، با تحویل مکرر در طول روز، ممکن است در شرایطی که  تراکم آخور  بیش از حد است ، اهمیت ویژه ای داشته باشد.اولین وعده های غذایی بعد از تغذیه همزمان با  دوره ای است که اکثر گاوها با هم تغذیه می کنند و رقابت برای دسترسی به خوراک معمولاً در بالاترین سطح خود است. در نتیجه ، افزایش دفعات  خوراک دهی  امکان جابجایی بیشتر گاوها بر  سر آخور را فراهم می کند و بنابراین فرصت بیشتری برای دسترسی همه گاوها به خوراک تازه فراهم می شود.  دفعات تحویل خوراک دهی  نیز ممکن است با میزان رطوبت جیره و دمای محیط تداخل داشته باشد.  در چنین مواردی ، تحویل غذا یکبار در روز ممکن است خطر انتخاب گری  را افزایش دهد و همچنین مصرف خوراک را محدود کند. بنابراین ، دفعات بیشتر تحویل خوراک ممکن است در آب و هوای گرم ، به ویژه در مناطقی با رطوبت بالا و دمای محیط بالا ، حیاتی باشد. 

زمان ارائه  خوراک مخلوط شده (TMR ) نقش مهمی در اطمینان از الگوهای غذایی خوب و سازگار برای گاوها  داشته باشد. مشخص شده است که گاوها بعد از دوشیده شدن تمایل بیشتری  به غذا خوردن دارند . بنابراین زمان تحویل خوراک و در دسترس بودن آن  بلافاصله  بعد از شیردوشی بسیار مهم است. این اعتقاد دیرینه وجود دارد که گاوهای شیری باید بعد از دوشیدن برای مدتی در حالت ایستاده بمانند تا دهانه  کانال پستان آنها بسته شود. این ، به نوبه خود ، به جلوگیری از نفوذ باکتری ها در زمان دراز کشیدن گاو ها روی بستر کمک می کند و در نتیجه خطر ورم  پستان را کاهش می دهد. ارائه  خوراک در زمان دوشیدن معمولاً برای تشویق گاوها به ایستادن پس از دوشیدن توصیه می شود ، تا  بلافاصله بعد از دوشش  بر روی بستر دراز نکشند.

 نتایج مطالعات نشان می دهد که شیوه های مدیریتی که گاوها را از خوابیدن بلافاصله پس از دوشیدن منصرف می کند ، مانند ارائه  خوراک تازه بلافاصله بعد از شیردوشی ، یا اطمینان از وجود غذای مناسب در آخور  پس از دوشش گاوها ، ممکن است به کاهش ورم پستان کمک کند. یک عامل اصلی که بر میزان دسترسی خوراک در طول روز تأثیر می گذارد این است که چگونه و چه موقع خوراک گاوها  پوش آپ می شود.  (یعنی به جلو هل داده می شود) گاوهای شیری تمایل دارند مرتباً خوراک مخلوط شده  خود را انتخاب کنند ، آن  ها خوراک را با  سر خود به اطراف هل داده و آن را به جلو پرتاب کنند ، جایی که دیگر در دسترس آن ها  نیست. در آخورهای مسطح ، این امر مشکل ساز است ، در نتیجه تولیدکنندگان برای اطمینان از دسترسی مداوم به خوراک مخلوط شده  ملزم به پوش آپ کردن خوراک بین دو نوبت  خوراک دهی  هستند. 

 هل دادن خوراک مخلوط شده به جلو (پوش آپ کردن)  برای اطمینان از دسترسی همیشگی  گاوها به خوراک تازه  بسیار مهم است. پوش آپ کردن  لازم است به حدی اتفاق بیفتد که هر زمان که گاو تصمیم گرفت سر آخور  برود ، در آن زمان خوراک در اختیار او قرار داشته باشد. محققان نشان داده اند که مدت زمان بیشتر دراز کشیدن گاوها  با هل دادن بیشتر  خوراک  به جلوی آن ها  همراه است  و پیشنهاد می کنند که هل دادن  مکرر خوراک  زمان  انتظار گاوها برای دسترسی به خوراک را به حداقل می رساند و آن ها  می توانند زمان بیشتری را به دراز کشیدن اختصاص دهند. افزایش دفعات هل دادن  همچنین تضمین می کند که ماده خشک مصرفی  محدود نیست و بنابراین تولید گاوها بهینه است.

در مطالعه ی بچ و همکاران  بر  روی 47 گله گاو شیری  ، با ژنتیک و تغذیه مشابه  نشان داده شد ، که در گله هایی که خوراک مرتبا به جلو هل داده نمی شود تولید شیر به ازای هر راس 9/3 کیلوگرم در روز کمتر است.    دو روش اصلی برای ارزیابی اینکه آیا هل دادن خوراک به میزان کافی در مزرعه اتفاق می افتد یا نه وجود دارد؟ اولین مورد ارزیابی وجود یا نبودن صدمات گردن در گاوها است. چنین صدماتی به طور معمول نشان می دهد که گاوها برای دسترسی به خوراک تلاش کردند و گردن آن ها بوسیله  میله بالای سر آخور  به دلیل فشار گاو برای  دسترسی به خوراک آسیب دیده است. در صورتی که اگر خوراک تازه در دسترس بود نیاز به چنین فشاری نبود.  دومین شاخص کافی بودن   دفعات هل دادن خوراک ، واکنش خود گاوها به هل دادن  خوراک  رو به جلو است.  اگر بعد از هل دادن خوراک گاوها بر سر آخور هجوم آوردند نشان دهنده ی این است که خوراک مدت زیادی در دسترس نبوده و گاوها گرسنه بودند که نشان دهنده ی عدم کافی بودن هل دادن خوراک رو به جلو است.