استرس گرمایی در گوساله

گوساله ها تلاش می کنند بدون در نظر گرفتن دمای خارج از بدن ، دمای بدن را  در یک محدوده دمای خاص به نام ناحیه گرمایی  حفظ کنند. گوساله ها می توانند بدون صرف انرژی اضافی این کار را انجام دهند. مرزهای ناحیه گرمایی ثابت نیستند و تنها با دمای بیرون تعیین نمی شوند. آنها تحت تأثیر دمای محیطی تجربه شده توسط گوساله  که وابسته به جریان هوا ، رطوبت ، پوشش مو ، نور خورشید ، بستر و نشخوار است، هستند. بسیاری از این عوامل می تواند تحت تأثیر جایگاه و محیطی باشد که گوساله در آن قرار دارد. هر یک از این عوامل بر تنظیم دما تأثیر می گذارد و ممکن است این تأثیر در تابستان و زمستان متفاوت باشد. وقتی به تأثیرات محیط بر گوساله ها فکر می کنیم ، استرس سرمایی اغلب نگرانی شایع به ویژه در آب و هوای معتدل است. با این حال ، افزایش دمای تابستان ، آفتاب گرم و رطوبت زیاد می تواند باعث ایجاد استرس گرمایی در گوساله ها و تلیسه ها شود. اگر در مناطقی نزدیک به خط استوا قرار داشته باشیم ، این عوامل ممکن است ماه های زیادی از سال را تحت تأثیر قرار دهند. کاهش مصرف خوراک و افزایش نیازهای نگهداری  به همراه کاهش ایمنی می تواند منجر به رشد ضعیف ، حساسیت بیشتر به بیماری و در موارد شدید مرگ شود.

در مقایسه با حیوانات بالغ ، گوساله ها به دلیل مساحت زیاد سطح بدن نسبت به وزن بدن و همچنین به دلیل وجود گرمای بسیار کمتری که توسط گوساله ها تولید می شوند در مقایسه با گاوها، قادر به کنار آمدن با دمای گرمتر هستند. بدیهی است ، گاوها به دلیل هضم مواد غذایی فیبری و فعالیت متابولیکی مورد نیاز برای حمایت از مقادیر بالای تولید شیر ، گرمای بیشتری را تولید می کنند. در یک مطالعه روی  گوساله های جوان هلشتاین که در طی یک دوره آزمایشی 10 تا 11 ساعت در معرض دمای  های مختلف بودند ، تولید گرما در دمای 15 تا 29 درجه سانتی گراد با رطوبت نسبی 50٪ حداقل و نسبتاً ثابت بود. تولید گرما با نزدیک شدن به دمای 24 درجه سانتی گراد افزایش یافت همچنین  از دست رفتن آب از طریق تنفس  از  درجه حرارت بالای 20 درجه سانتی گراد  و از دست رفتن آب از طریق تبخیر برای خنک شدن  با رسیدن دمای هوا به بالای  24  درجه سانتی گراد شروع شد. در مطالعه دیگری که گوساله ها به مدت 7 ساعت در معرض تیمارهای دمایی قرار گرفتند ، علائم استرس گرمایی تا زمانی که دمای هوا به 32 درجه سانتی گراد با 60٪ رطوبت نسبی نزدیک شد مشاهده نشد با این حال ، مشاهدات عملکرد گوساله در ماه های تابستان نشان می دهد که میانگین افزایش روزانه  در 2 ماه اول زندگی گوساله هنگامی که دما  از 7- به  27 درجه سانتی گراد افزایش یافته است، کاهش یافت.

در یک مطالعه میدانی در پنسیلوانیا دریافتند که گوساله های متولد تابستان و پاییز از میانگین افزایش وزن  روزانه قابل توجهی پایین تر از گوساله هایی که در روزهای دیگر سال متولد شده اند ،  برخوردارند . هنگام استرس گرمایی توسعه شکمبه ممکن است به دلیل کاهش مصرف خوراک کاهش یابد و منجر به انتقال دشوارتر و کاهش  رشد بعد از شیر گیری شود. علاوه بر این ، ایمنی می تواند به خطر بیفتد اگر انرژی به سمت خنک شدن بدن هدایت شود. هنگامی که گوساله ها تنش گرمایی را تجربه می کنند ، دمای بدن افزایش می یابد و اگر تقریباً به 42 درجه سانتی گراد برسد گوساله ها به دلیل گرمازدگی بسیار می میرند.

مطالعات نشان داده اند که سایه باعث کاهش دمای داخل هاچ ها می شود و دمای بدن و نرخ تنفس  را  در گوساله ها کاهش می دهد. مطالعات نشان داده است که هاچ های  چوبی  دارای دمای هوای پایین تر از هاچ های پلاستیکی پلی اتیلن در تابستان هستند. سایه ممکن است با سقف محکم ، 80٪ پارچه سایه دار یا با انتقال هاچ  ها به منطقه سایه دار توسط درختان فراهم شود.  گوساله هایی که در انبارهایی با سقف های محکم قرار گرفته اند دارای سایه داخلی هستند اما بسته به نوع طرح ممکن است برخی از پن ها نور مستقیم خورشید را نسبت به سایرین تجربه کنند. اگر گوساله ها توانایی بیرون آمدن از نور مستقیم خورشید را نداشته باشند ، پرده های سایه دار ممکن است کمی از این استرس بکاهد.

برای استفاده از بادهای غالب باید محل زندگی گوساله در موقعیتی قرار داشته باشد تا حد امکان از دریچه های مختلف استفاده کند تا از حرکت هوای طبیعی استفاده کند. قرار دادن هاچ ها به فاصله 1 متر و 20 سانتی متر از هم   با 3 متر فاصله  بین ردیف ها باعث می شود هوا به طور آزاد گردش کند ، تماس گوساله به گوساله را از بین می برد و دسترسی آسان برای تغذیه و تمیز کردن را فراهم می کند.

با تلاش گوساله ها برای حفظ دمای بدن ، آب از طریق افزایش تنفس و تعریق از بین می رود. در حالی که ما می دانیم که گوساله ها برای برطرف کردن آب از دست رفته ، باید آب مصرفی خود را افزایش دهند ، اطلاعات کمی در دسترس است تا تخمین بزنیم که دقیقاً چقدر آب با افزایش دما احتیاج است. مصرف استارتر ، دمای محیط و میزان جایگزین شیر تغذیه شده سه عامل مهم در پیش بینی میزان مصرف آب هستند. در حالی که مصرف استارتر  60 درصد  از تغییر در میزان مصرف آب را به خود اختصاص داده است ، این مطالعه نشان داد که افزایش دمای روزانه ، منجر به  افزایش مصرف آب در گوساله ها شد .  علاوه بر این ، هنگامی که درجه حرارت بالاتر از 25 درجه سانتی گراد بود ، مصرف آب را مستقل از میزان مصرف استارتر افزایش داد. اگرچه توصیه می شود آب برای گوساله ها از روز اول یا روز دوم  زندگی ارائه شود ، نظر سنجی ها نشان داد که متوسط  سنی گوساله ها برای اولین ارائه آب 15روز بود. گوساله های با کمتر از 2 هفته از سن آسیب پذیرترین ها در برابر اسهال هستند. اگر گوساله ها اسهال شوند و آب در دسترس نباشد ، در برابر استرس گرما بسیار آسیب پذیر هستند.  شواهدی وجود دارد که گذاشتن آب تازه در مقابل گوساله ها می تواند عملکرد را بهبود بخشد. 

بستر های غیر آلی توسط برخی از پرورش دهندگان گوساله ترجیح داده می شود زیرا بسترهای غیر آلی  با جذب گرمای بدن و از بین بردن آن  منجر به  خنک تر شدن گوساله  می شود. با این حال ، در مطالعه هیل و همکاران (2011) گوساله هایی که در جایگاه هایی با  تهویه طبیعی و بستر کاه   قرار داشتند افزایش وزن روزانه بیشتری نسبت به گوساله هایی که در هاچ با  بستر ماسه بودند، داشتند.

مانند سایر رده های گاوها ، عاقلانه است که فعالیت های استرس زا از قبیل شاخ سوزی ، واکسیناسیون ، حرکت پن یا جاه جایی ، هنگامی انجام شود که هم دمای بدن گوساله و هم دمای محیط در پایین ترین نقطه خود باشد.