کتوز چیست؟

اکثر گاوهای دوره انتقال (21 روز قبل از زایمان، 21 روز بعد از زایمان) بالانس منفی انرژی را تجربه می کنند به این دلیل که  نیاز انرژی در هنگام زایمان و بعد از آن بالاست اما چند روز قبل از زایمان مصرف خوراک کاهش می یابد و بنابراین نیاز انرژی دام تامین نمی شود. که این بالانس منفی انرژی منجر به بروز بیماری های در دام می شود که یکی از آن ها کتوز است. در بیماری کتوز میزان کتون های خون افزایش می یابد.بیماری کتوز به دو دسته  کتوز بالینی و تحت بالینی تقسیم می شود. در کتوز بالینی دام دارای علائم مشخص و واضح است با این حال در کتوز تحت بالینی هیچ گونه علائمی در دام مشاهده نمی شود.

بالانس منفی انرژی در گاوهای اوایل زایش منجر به تجزیه بافت چربی آن ها به منظور تامین انرژی می شود. این امر منجر به افزایش اسیدهای چرب آزاد (NEFA ) خون می شود و چون در این دوران دام به گلوکز زیادی برای تولید شیر نیاز دارد این اسیدهای چرب به کبد رفته و تولید اجسام کتونی می کنند. بالا رفتن اجسام کتونی در خون منجر به ایجاد بیماری کتوز می شود. اجسام کتونی مهم در بدن گاو شامل استون، استواستات و بتاهیدروکسی بوتیرات (BHBA) می باشند.

بیماری کتوز در گاوهای شیری در اکثر شکم ها اتفاق می افتد با این حال در شکم های بالاتر احتمال وقوع بیشتری دارد.گاوهایی چاق  با BCS بالای 75/3 به دلیل ذخایر بالای چربی نسبت به گاوهای لاغر در معرض خطر بیشتری نسبت به کتوز هستند. بیماری کتوز  منجر به کاهش نرخ گیرایی در اولین تلقیح  ،کاهش تولید شیر و افزایش  احتمال درگیری با سایر بیماری های متابولیکی همچون جابه جایی شیردان، کبد چرب و حذف می شود. پیشگیری و درمان زود هنگام کتوز منجر به عدم درگیرشدن گاو با سایر بیماری های متابولیکی می شود.